Hoofdmenu:
EPILEPSIE BIJ HONDEN
Epilepsie is een redelijk vaak voorkomend neurologisch probleem bij de hond. De aandoening gaat gepaard met min of meer heftige epileptiforme aanvallen.
Deze aanvallen kunnen een behoorlijke impact op het gezin hebben. Behandeling van epilepsie en leren leven met een hond met epilepsie is goed mogelijk, mits u als eigenaar een goed team met uw dierenarts vormt en dat u op de hoogte bent van een aantal belangrijke zaken rondom epilepsie.
Wat is epilepsie?
Epilepsie is een aandoening waarbij er herhaaldelijk toevallen optreden. De frequentie kan variëren tot eens in de zoveel jaar tot enkele weken of zelfs dagen. Bij een epileptische aanval vindt een ontsporing van de elektrische hersenactiviteit plaats. Dit leidt uiteindelijk tot een soort ontlading in de hersenen dat zich uit in de uiteindelijke epileptische aanval.
Oorzaken van epilepsie
Globaal gezien zijn er twee vormen van epilepsie; primaire en secundaire epilepsie
Secundaire epilepsie
We spreken van secundaire epilepsie wanneer de epileptische aanvallen veroorzaakt worden door aanwijsbare andere aandoeningen in het lichaam. Hierbij valt te denken aan ernstige lever-
Primaire epilepsie
Dit is de echte epilepsie zoals we die ook bij mensen kennen. Bij primaire epilepsie vinden de aanvallen plaats zonder aanwijsbare oorzaak elders in het lichaam. We spreken dan ook wel van primaire epilepsie indien we door middel van onderzoeken geen aanwijsbare oorzaken gevonden hebben. In de meeste gevallen zien we eerste aanvallen op een leeftijd van 1-
De rest van dit artikel behandeld de echte primaire epilepsie.
Bij welke hondenrassen komt epilepsie voor?
In principe kan elke hond epilepsie ontwikkelen. We zien echter bij een aantal rassen duidelijk meer gevallen van epilepsie. Dit zijn o.a. de Labrador, de Golden Retriever, Duitse Herder, Tervuerense Herder, Border Collie en de Bouvier. Honden met epilepsie dienen te worden uitgesloten van de fokkerij.
De epileptische aanval
Het moeilijke aan epilepsie is dat het er een grote variatie aan duur en ernst van de aanvallen is. De klassieke epileptische aanval verloopt in drie fasen die goed te onderkennen zijn.
Status epilepticus
Een normale epilepsie aanval duurt maximaal een kwartier en is niet levensbedreigend. Wanneer uw hond een aanval krijgt die langer aanhoudt, zonder tussenpozen, spreken we van een status epilepticus. Dit is wel potentieel levensbedreigend en dient door de dierenarts behandeld te worden! Over het algemeen is het verstandig de vuistregel aan te houden dat u bij een aanval die langer aanhoudt dan 10 minuten uw dierenarts reeds belt.
Aura of inleidende fase
Deze periode kan enkele seconden duren maar ook uren of zelfs dagen. De verschijnselen zijn afwijkend gedrag. Soms rustig, soms juist onrustig, vaak zijn de honden wat aanhaliger. De honden kunnen verder soms een wat dwaze blik in hun ogen hebben. Deze fase wordt ook nog wel eens gemist doordat de meeste epileptische aanvallen optreden wanneer de hond in rust is. De eigenaar die al meerdere aanvallen onderkent deze fase vaak wel waardoor deze een aanval al kan zien aankomen.
Ictus of eigenlijke toeval
Dit is de fase van de echte aanval. Bij een aanval in optima forma kan het volgende worden waargenomen:
Omvallen en bewustzijnsverlies
Hevige krampen over het hele lichaam
Krampachtige bewegingen met de poten
Klapperen met de kaken, schuimbekken
Verlies va urine en ontlasting
Deze fase van de aanval kan enkele minuten duren en er zeer alarmerend uitzien. Duurt deze fase langer dan 10 minuten, dan spreken we van status epilepticus en dient u altijd een dierenarts te bellen!
Post-
Deze fase gaat in wanneer de krampen ophouden en de hond langzaam weer bijkomt. De meeste honden zijn na een aanval behoorlijk de kluts kwijt. Bewegingen zijn ongecoordineerd en vaak zijn honden hongerig en dorstig.
Deze fase kan enkele seconden tot wel dagen aanhouden.
Variatie in aanvallen
Zoals gezegd is er een grote variatie in ernst van de aanvallen in een aantal gevallen zijn de verschijnselen dermate miniem dat het zelfs lastig is om deze als epileptische aanval te herkennen.
Wat te doen bij een epileptische aanval?
Een epileptische aanval is niet te stoppen, het is belangrijk te beseffen dat uw hond tijdens een aanval geen enkele bewuste coördinatie heeft.
Probeer rustig te blijven. Afwachten en observeren is het juiste advies
Schuif eventueel meubels aan de kant zodat het dier zich niet kan verwonden
Noteer de duur van de aanval en de verschijnselen
Probeer niet uw hond te kalmeren door hem te aaien of proberen vast te houden
Probeer zeker geen tabletten in te geven!
Duurt de eigenlijke aanval langer da 10 minuten, dan belt u uw dierenarts
Is het de eerste aanval van de hond, dan kunt u het beste de volgende dag een afspraaj maken met uw dierenarts om de hond te laten onderzoeken
Wanneer al eerdere primaire epilepsie is geconstateerd door uw dierenarts en uw hond heeft meerdere aanvallen achter elkaar, dan kunt u thuismedicatie na een aanval toedienen
Behandeling van epilepsie
Wel of niet behandelen?
Na een enkele aanval wordt eigenlijk nooit direct met medicijnen gestart. Het is verstandiger om een beeld te krijgen van de frequentie van de aanvallen.
Sommige dieren krijgen maar eens per jaar of nog langer een aanval. Behandeling is dan niet nodig.
Wanneer de aanvallen in frequentie toenemen kan wel een behandeling gestart worden. Over het algemeen wordt pas met een medicinale behandeling gestart wanneer de aanvallen vaker dan eens per 2-
Het doel van de behandeling
Verlengen van de tussenpozen van de aanvallen
Verkorten van de lengte van de aanvallen
Verminderen van de ernst van de aanvallen
Medicatie
Phenobarbital. Dit is het middel van eerste keus wanneer een behandeling gestart wordt. Een hond kan hier in het begin wat slaperig van zijn en wat meer drinken en plassen. Wanneer de aanvallen niet in frequentie afnemen kan de dosering op voorschrift van uw dierenarts verhoogd worden. Indien dit nog onvoldoende effect heeft kan phenobarbital eventueel gecombineerd worden met Kaliumbromide.
Fenytoïne (Epitard®). Wanneer de frequentie van de aanvallen nog steeds niet acceptabel is (of na verloop van tijd weer toenemen kan het zijn dat de maximale dosering van phenobarbital bereikt is. Dit kunnen we onderzoeken met behulp van een bloedonderzoek. Zijn de maximale bloedwaarden van de phenobarbital inderdaad bereikt, dan kan worden overgeschakeld op Fenytoïne (Epitard®).
Diazepam (Valium®, Stesolid®). Dit is een middel dat in de kliniek in injecteerbare vorm wordt gebruikt om een dier uit een langdurende aanval te halen. Verder is de rectale vorm een middel om altijd in huis te hebben wanneer u een hond met epilepsie heeft. Dit kan op aanwijzing van uw dierenarts gebruikt worden om een cluster van meerdere aanvallen achter elkaar te onderbreken.
Status epilepticus
Een normale epilepsie aanval duurt maximaal een kwartier en is niet levensbedreigend. Wanneer uw hond een aanval krijgt die langer aanhoudt, zonder tussenpozen, spreken we van een status epilepticus. Dit is wel potentieel levensbedreigend en dient door de dierenarts behandeld te worden! Over het algemeen is het verstandig de vuistregel aan te houden dat u bij een aanval die langer aanhoudt dan 10 minuten uw dierenarts reeds belt.
Belangrijk: Er is nog GEEN DNA test voor epilepsie !!!!